Osmanlı Devleti'nde "muhallebi çocuğu" tabiri, genel olarak narin, nazik, güçsüz, kavgadan uzak duran, hassas ve dış etkenlere karşı dayanıksız erkek çocukları için kullanılan, genellikle aşağılayıcı bir ifadeydi. Bu ifade, o dönemdeki toplumun erkeklik algısına ters düşen, daha feminen özellikler sergileyen erkek çocuklarını tanımlamak için kullanılırdı.
Muhallebi, kolay tüketilebilen ve hassas bir yiyecek olduğu için, bu tabirle ilişkilendirilen erkeklerin de aynı şekilde kırılgan ve zayıf olduğu vurgulanmak istenirdi. Bu ifade, özellikle askerlik gibi fiziksel gücün ve cesaretin ön planda olduğu bir toplumda, erkek çocuklarının idealize edilen erkeklik normlarına uymaması durumunda kullanılırdı.
Muhallebi çocuğu olarak nitelendirilen erkeklerin, genellikle anne veya diğer kadın akrabaları tarafından aşırı korunduğu, şımartıldığı ve bu nedenle sert yaşam koşullarına uyum sağlamakta zorlandığı düşünülürdü. Bu durum, toplumda alay konusu olmalarına ve dışlanmalarına neden olabiliyordu. Bu terim, bir nevi sosyal%20baskı aracı olarak da kullanılmış olabilir.
Özetle, "muhallebi çocuğu" Osmanlı toplumunda, erkeklik algısıyla örtüşmeyen, zayıf ve narin erkek çocuklarını aşağılamak ve toplum dışına itmek için kullanılan bir tabirdi.
Ne Demek sitesindeki bilgiler kullanıcılar vasıtasıyla veya otomatik oluşturulmuştur. Buradaki bilgilerin doğru olduğu garanti edilmez. Düzeltilmesi gereken bilgi olduğunu düşünüyorsanız bizimle iletişime geçiniz. Her türlü görüş, destek ve önerileriniz için iletisim@nedemek.page